2016
Głos Trybunału w sprawie licencji oprogramowania komputerowego
radcy / 0 Comments /12 października 2016 roku Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał wyrok w sprawie C-166/15 (Aleksandrs Ranks i Jurijs Vasiļevičs), w którym rozstrzygnął problematyczną od lat kwestię dopuszczalności dalszej odsprzedaży przez nabywcę programu komputerowego objętego licencją na jego nieograniczone użytkowanie. Zagadnienie praw autorskich do utworów takich jak programy komputerowe czy aplikacje od lat stanowi przedmiot kontrowersji zarówno w praktyce jak i wśród teoretyków prawa.
Orzeczenie zapadło na skutek zapytania (tzw. pytania prejudycjalnego) krajowego sądu karnego w Rydze (Łotwa). Przeciwko Aleksandrsowi Ranks i Jurijsowi Vasiļevičs toczy się na Łotwie postępowanie karne, przede wszystkim w przedmiocie nielegalnej sprzedaży w ramach zorganizowanej grupy przestępczej utworów chronionych prawem autorskim i umyślnego, niezgodnego z prawem wykorzystywania znaku towarowego Microsoft. Zostali oskarżeni o to, że w 2004 roku za pośrednictwem sieci Internet sprzedali ponad 3.000 kopii zapasowych programów komputerowych firmy Microsoft (systemu operacyjnego MsWindows oraz pakietu biurowego MsOffice). Gigant na rynku oprogramowania oszacował swe straty na ponad 260 tysięcy euro.
Rozpatrujący sprawę karną sąd w Rydze powziął wątpliwości co do wykładni postanowień prawa wtórnego Unii Europejskiej i zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości z pytaniem: czy prawo Unii należy interpretować w ten sposób, że nabywca kopii zapasowej programu komputerowego, zarejestrowanej na nośniku materialnym, który nie jest oryginalny, może – zgodnie z ustanowioną w dyrektywie Unii1 regułą wyczerpania prawa dystrybucji – odsprzedać taką kopię, gdy, po pierwsze, dostarczony temu pierwotnemu nabywcy oryginalny nośnik materialny tego programu został uszkodzony i gdy, po drugie, ten pierwotny nabywca usunął swój egzemplarz tej kopii lub zaprzestał jej używania.
Trybunał Sprawiedliwości w środowym rozstrzygnięciu orzekł, że dysponent praw autorskich do programu komputerowego – w obecnej sprawie Microsoft, który sprzedał na rynku Unii Europejskiej kopię tego programu na nośniku materialnym (takim jak CD-ROM lub DVD-ROM) wraz z licencją na nieograniczone używanie, nie może już sprzeciwić się dalszym odsprzedażom tej kopii przez pierwotnego nabywcę lub kolejnych nabywców, nawet jeżeli istniały inne postanowienia umowne w tym zakresie. W tym przypadku uważa się je za niezastrzeżone, a pierwszeństwu przyznaje się postanowieniem dyrektywy UE w zakresie tzw. reguły wyczerpania prawa dystrybucji. Nabywca kopii programu komputerowego może jednakże odsprzedać tę używaną kopię, pod warunkiem że zbycie to nie narusza zagwarantowanego producentowi wyłącznego prawa do powielania oraz że na każdą czynność powielania programu producent udzieli zezwolenia. W konsekwencji nabywca oprogramowania nie może, nawet gdyby utracił oryginalny nośnik programu, używać tej kopii dla celów odsprzedaży wspomnianego używanego programu osobie trzeciej.
O ile więc wyrok w przedmiotowym postępowaniu nie rozstrzygnął postanowionego zagadnienia prawnego w całości na korzyść oskarżonych, o tyle niesie za sobą uniwersalną dla całej Unii Europejskiej wykładnię problematycznego zakresu tzw. reguły wyczerpania prawa dystrybucji, przydatną dla rozstrzygania wielu – przede wszystkim cywilnych – sporów związanych z dystrybucją lub odsprzedażą oprogramowania objętego licencją na nieograniczone użytkowanie. Problem ten może dotyczyć głównie przedsiębiorców branży IT, czy posługujących się specjalistycznym oprogramowaniem w swojej praktyce, którzy na skutek różnych okoliczności faktycznych chcieliby – na przykład – zbyć wydzieloną część swego przedsiębiorstwa czy dokonać innych przesunięć w prawach własności, w tym również praw licencyjnych na cudzej własności intelektualnej.
No comments so far!
Leave a Comment