2016
Firma w prywatnym mieszkaniu a podatki – cz. 2/2
radcy / 0 Comments /Koszty uzyskania przychodu
Tajemnicą Poliszynela jest, że przedsiębiorcy starają się optymalizować podatkowo swoją działalność i zaliczać do kosztów uzyskania przychodu wszystkie te wydatki, które wiążą się z prowadzeniem przez nich działalności gospodarczej. Nie budzi wątpliwości fakt, że w przypadku gdy na cele prowadzonej działalności przedsiębiorca zawiera umowę najmu z osobą trzecią, wydatki poniesione na ten cel może wliczyć do kosztów uzyskania przychodu.
Jeżeli przedsiębiorca przekwalifikuje swój własny lokal z mieszkalnego na użytkowy, również może zaliczać do kosztów wszelkie opłaty związane z używaniem tego lokalu (a co więcej – jak wskazuje praktyka – również w rozsądnych granicach wydatki związane z jego eksploatacją i konserwacją, m.in. środki czystości). Problem pojawia się w sytuacji, w której przedsiębiorca nie rezygnuje z mieszkalnego charakteru lokalu, a na cele prowadzonej działalności wygospodarowuje tylko jedno pomieszczenie.
Jeżeli pomieszczenie to przeznacza wyłącznie na cele prowadzonej działalności i jednocześnie traci ono charakter mieszkalny, to zgodnie z tym, co wskazywano w poprzednim artykule – fakt ten powinien zostać zgłoszony właściwemu urzędowi gminy, a podatek od nieruchomości dla danego mieszczenia proporcjonalnie obliczany według stawki za lokal użytkowy a nie mieszkalny. I wówczas do kosztów uzyskania przychodów z danej działalności bez wątpienia można wrzucić podobnie – proporcjonalnie do powierzchni całego mieszkania – obliczone koszty jego używania (czynsz etc.), eksploatacji itp.
Jeżeli jednak pomieszczenie nie traci charakteru mieszkalnego, a celem wykorzystania go na prowadzenie działalności zaadaptowano tylko “mały kącik”, wstawiono biurko, komputer czy kilka segregatorów z dokumentami, pozostawiając typowo mieszkalne wyposażenie, wówczas nie rodzi to obciążenia części nawet lokalu podwyższonym podatkiem od nieruchomości. Nie jest jednak jednoznaczne, w jakim stopniu fakt ten oddziałuje na dopuszczalność odliczania od kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z użytkowaniem tego pomieszczenia.
Część przedstawicieli doktryny prawa podatkowego i praktyków stoi na stanowisku, że takie odliczanie jest dopuszczalne, a kwestie jednego i drugiego podatku nie są ze sobą w żaden sposób związane. Wskazują, że podatek od nieruchomości służy innym celom niż zaliczenie wydatków do kosztów uzyskania przychodu.
Inni jednak, i wydaje się, że z tym stanowiskiem należałoby się zgodzić, stoją na przekonaniu, że w takiej sytuacji o odliczaniu od wysokości osiągniętego przychodu wydatków związanych z użytkowaniem takiego pomieszczenia nie może być mowy. A to z takich samych przyczyn, z jakich fakt wykorzystywania takiego lokalu nie rodzi obowiązku uiszczania podatku od nieruchomości w zwiększonej wysokości. Gdyby przyjąć stanowisko odmienne, doszłoby do sprzecznej oceny tego samego stanu faktycznego na gruncie dwóch różnych spraw z zakresu prawa podatkowego. Toteż dopuszczalne w takiej sytuacji wydaje się ewentualne zaliczenie do kosztów wydatków związanych z bieżącą eksploatacją lokalu – części wydatków na środki czystości, chemię domową itp.
Z tych jednak powodów czasami okazać się może bardziej zasadne przekwalifikowanie pomieszczenia jako lokalu użytkowego i odprowadzanie od niego podatku od nieruchomości w zwiększonej wysokości. Korzyści bowiem, jakie mogłyby płynąć z odliczania od podstawy opodatkowania wydatków związanych z użytkowaniem tego pomieszczenia mogą znacznie przekraczać różnicę między wysokością podatku obliczoną według stawki dla nieruchomości mieszkaniowych od wysokości podatku obliczonego dla nieruchomości użytkowych.
No comments so far!
Leave a Comment